Wakati Uamuzi Mgumu Unapaswa Kufanywa - Matibabu Ya Saratani Kwa Wanyama Wa Kipenzi

2024 Mwandishi: Daisy Haig | [email protected]. Mwisho uliobadilishwa: 2023-12-17 03:14

Kwa visa vingi ninavyowasiliana navyo ninaweza kutoa chaguo la matibabu. Ingawa viwango vya tiba katika oncology ya mifugo ni ya chini, nadhani tunaweza kufanikiwa kudhibiti saratani nyingi kwa muda mrefu, wakati tunadumisha hatari ndogo sana ya athari mbaya. Ni biashara ya haki kutokana na lengo kuu la taaluma yetu ni kwanza "usidhuru."

Saratani zingine hakika "zinaweza kutibiwa" kuliko zingine, ikimaanisha kuna takwimu zinazojulikana zinazozunguka viwango vya majibu inayotarajiwa, nyakati za msamaha, na matokeo ya kuishi. Inaweza kuonekana ya kushangaza, lakini hii ni ubaguzi badala ya kawaida. Mara nyingi, ninatoa mapendekezo na habari ndogo - hii inaweza kuwa kwa sababu ninafanya kazi bila utambuzi dhahiri, au mnyama ana aina nadra ya uvimbe ambapo chaguo bora la matibabu halijulikani, au habari inayopatikana inapingana au sio sawa inatumika kwa hali ya mnyama huyo. Lakini kwa ujumla, nahisi kawaida ninaweza kuwapa wamiliki kitu ambacho ningetarajia kusaidia kupanua hali ya maisha ya mnyama wao.

Kuna kesi zingine, hata hivyo, ambapo najua hakuna chaguzi zinazofaa za mnyama huyo. Njia moja ambayo hii inaweza kutokea ni wakati mnyama huwasilishwa kwangu kwa mara ya kwanza na ugonjwa wao umeenea sana na / au mnyama ni mgonjwa sana kutokana na saratani yao na najua licha ya kuwa na silaha ya dawa ya chemotherapy. nafasi ya mafanikio ya aina yoyote kutoka kwa matibabu ni ya chini sana.

Hii inaweza kuwa mazungumzo magumu sana kuwa na wamiliki. Wakati mwingine mnyama wao anaweza kuwa ameonyesha ishara tu kwa kweli siku chache kabla wanakabiliwa na kusikia habari mbaya hakuna kitu nadhani kitawasaidia kujisikia vizuri, kupumua vizuri, kula bora, nk Wakati mwingine nadhani wamiliki wanahitaji tu kusikia hii kutoka kwa oncologist - hata ikiwa madaktari wengine wamewapa ubashiri kama huo.

Kesi ngumu zaidi kwangu ni zile ambazo nimetibu, wakati mwingine kwa kipindi cha mwaka mmoja au zaidi, ambapo ugonjwa wa mnyama huendelea licha ya juhudi zangu nzuri. Tunaweza kushikamana kabisa na wagonjwa wetu (na wamiliki wao) juu ya "kazi zao za saratani" na ni ngumu sana kwetu kuona tumors zikikua na kuenea, au kuona ugonjwa unatoka kwenye msamaha.

Unaweza kudhani kama hii itatokea, mbwa au paka ingekuwa ikionesha kuongezeka kwa ugonjwa au kudhoofika, lakini hii sio lazima iwe hivyo. Wanyama walio na mzigo mkubwa wa saratani bado mara nyingi wataonekana kuwa na afya njema, na kuifanya iwe ngumu kujadili na mmiliki jinsi ninahisi "hatuna chaguzi."

Nadhani wamiliki wengi wamefarijika kwa sababu hawahisi tena shinikizo la kuwa na kujaribu kitu kingine kwa mwenza wao; kwamba kwa kutojaribu wakati bado kuna chaguzi "wanaacha" juu yao. Sehemu ndogo ya wamiliki haiendi vizuri na habari, na sio kawaida kuwa lengo la hasira yao na hofu, kwani inahusiana na mchakato wa kuomboleza. Ninajaribu kutochukua kibinafsi, lakini ni ngumu.

Ninajua kila mtaalam wa saratani atakuwa na mtazamo tofauti juu ya ufundi wake, lakini ni falsafa yangu kwamba ikiwa kiwango cha mafanikio ya asilimia fulani ya chemotherapeutic ni ya chini kuliko, au karibu, kiwango kinachotarajiwa cha athari mbaya, ni ngumu pendekeza sana kuitumia kumtibu mnyama huyo. Ingawa ninaamini kabisa ikiwa mnyama anajisikia vizuri ni sawa kila wakati kutoa matibabu, utafika wakati wa visa hivi vingi wakati itabidi niwaulize wamiliki na mimi mwenyewe, "Lengo letu hapa ni nini?" Wamiliki wameniuliza ikiwa ninajiona kama mtaalam wa oncologist "mkali", na kila wakati ni ngumu kujibu ukweli. Ninahisi mimi ni mkali wakati ninahitaji kuwa, lakini pia ninahitaji kuweza kulala vizuri usiku.

Kamwe sio mazungumzo rahisi kuwa nayo. Kama madaktari wa mifugo, tumefundishwa kuponya na kusaidia. Haijalishi ni jinsi gani tunaweza kuonekana bila kujivunia, ubinafsi wetu unatuendesha kutunza na kurekebisha mambo. Hatutaki kukubali kushindwa kwa magonjwa, na sio rahisi kamwe kumwambia mmiliki hakuna kitu tunaweza kufanya. Hata kama mtaalam wa oncologist ambaye anajua mnyama aliye mbele yangu ana nafasi kubwa zaidi ya kifo kutoka kwa saratani yake kuliko kutoka kwa mchakato mwingine wowote, nachukia kujiona mnyonge kwa hali yake.

Wakati wagonjwa wetu hawafanyi matibabu kwa bidii, lakini bado wako hai na wanaishi na saratani zao, najaribu kusisitiza kwa wamiliki kwamba niko kwao kwa uwezo wowote wanaohitaji mimi. Ikiwa ni kutathmini kiwango cha maumivu ya mnyama wao, au kujaribu kutumia vigezo vya malengo kuamua ubora wa maisha ya mnyama wao, au hata tu kuwa hapo kuzungumzia shida wanazokutana nazo kudumisha afya ya mnyama wao wakati wa chemotherapy.

Kwa bahati nzuri, madaktari wa mifugo zaidi na zaidi wanatambua mwisho wa utunzaji wa maisha kama utaalam wake mwenyewe, na wanaiingiza katika mazoezi yao au, kama wenzangu wamefanya, wanaifanya kuwa lengo lao pekee la kazi. Hii inamaanisha kuna rasilimali zaidi na nzuri zaidi zinazopatikana kwa wamiliki kuwasaidia kupitia wakati huu mgumu.

Ingawa inaweza kuhisi kana kwamba ninajitoa, ninajaribu kukumbuka kuwa saratani ni ugonjwa mbaya sana, na kwamba la muhimu zaidi ni kwa wagonjwa wangu kuwa na wakati wa kufurahi na familia zao. Nadhani ninajifunza mengi kutoka kwa sehemu ya kweli ya "hospitali" ya utunzaji wangu kama ninavyofanya kutoka kwa sehemu halisi ya matibabu. Na najifunza sio tu kutoka kwa wanyama bali kutoka kwa wamiliki wao, vile vile. Kwangu, hii ni moja wapo ya mambo ambayo hayatabiriwi sana ya kazi yangu, na kitu ambacho nimeshangaa kila wakati.

Dk Joanne Intile